غار تنهائی

در زندگی گاهی به حدی از استیصال می رسی که ترجیح می دهی به غار تنهائی خودت پناه ببری و از آدمها دوری کنی.آدمها به همان اندازه که میتوانند روحت را آرام کنند  قدرت نابودی کامل روح و روانت را هم دارند .شاید بهتر است از آنها فاصله گرفت و به داشتن دوستانی مجازی بسنده کرد .حداقل این دسته آسیبشان کمتر است.

اینجا فریادهایم را ثبت میکنم